Twierdzenie Baire’a

E = F_1 cup F_2 cup cdots cup F_k cup cdots

domkniętych zbiorów nigdziegęstych jest zbiorem brzegowym (i w takim przypadku, m.in. nie być może dopełniać całej przestrzeni).

Równoważn

Równoważn

Dokument: Niech I będzie zbiorem A kategorii, czy I=bigcuplimits_n A_{n} dokąd A_{n} jest nigdziegęsty gwoli dowolnego n in mathbb{N}. Pokażemy, iż I jest graniczny, czy overline{Xbackslash I}=X. Niech K_{0} będzie dowolną kulą otwartą. Udowodnimy, iż K_{0}cap(Xbackslash I)not=emptyset. Gdy tylko A_{1} jest nigdziegęsty, owo istnieje kłębek K_{1}subset K_{0}, iż K_{1} cap A_{1} = emptyset. Możemy obrać, iż K_{1} jest kulą domkniętą a δ(K_{1}) (dokąd δ oznacza średnicę zbioru). Następny, w kuli K_{1} znajdziemy kulę domkniętą K_{2}, iż K_{2} cap A_{2} =emptyset dodatkowo δ(K_{2}). Indukcyjnie, znajdziemy bieg kul domkniętych {K}_{n} taki, iż: na rzecz dowolnego n in mathbb{N} ma

Zastosowania

Zapewnienie Baire’i ma liczne zastosowania. W analizie funkcjonalnej wykorzystuje się je w dowodach takich twierdzeń, j

Spośród twierdzenia Baire’i wynika podobnie jak zjawisko, iż każda przestrzeń metryczna zupełna bez punktów izolowanych jest nieprzeliczalna. W szczególności zbiór liczb rzeczywistych jest nieprzeliczalny.

Dowód Banacha twierdzenia o istnieniu funkcji ciągłych i nieróżniczkowalnych

Stefan Banach użył twierdzenia Baire’a do dowodu istnienia funkcji ciągłych na odcinku [0,1], które nie są różniczkowalne w żadnym punkcie swojej dziedzinyS. Banach, . Studia. Math. 3 (1931), 174–179.. Dowód Banacha pokazuje, że zbiór funkcji które mają pochodną w choć jednym punkcie jest I kategorii, tj. jest topologicznie mały.

Dowód. Niech C[0,1] oznacza przestrzeń Banacha funkcji ciągłych na odcinku [0,1] z normą supremum. Ponadto, niech dla wszelkich liczb naturalnych k ≥ 1 dany będzie zbiór

N_k = big{ f in C[0,1]colon, exists {x in [0,1]} forall {h neq 0} left| frac{f(x+h) – f(x)}{h}right| leqslant k big}.

Zbiory Nk (k jest liczbą naturalną) są domknięte. Istotnie, niech (fn) będzie ciągiem funkcji ze zbioru Nk zbieżnym do pewnej funkcji f ∈ C[0,1]. Niech xn będzie punktem dla którego funkcja fn spełnia warunek w definicji zbioru Nk oraz niech x0 będzie punktem skupienia ciągu (xn) (punkt taki istnieje, co wynika z (ciągowej) zwartości odcinka [0,1]). Wówczas funkcja graniczna f spełnia warunek określający zbiór Nk w punkcie x0, tj. f ∈ Nk, co dowodzi domkniętości.

Niech A będzie rodziną funkcji ciągłych, odcinkami liniowych (tj. takich, których wykresamiłamane). Zbiór ten jest gęsty w C[0,1]. Ponadto każdą funkcję ze zbioru A, można aproksymować z dowolną dokładnością funkcjami spoza zbioru Nk. Wynika stąd, iż

C[0,1] = overline{A} subseteq overline{C[0,1]setminus N_k};;(kinmathbb{N}),,

co, w szczególności, implikuje, że każdy ze zbiorów Nk ma puste wnętrze. Dowodzi to, że zbiory Nk są brzegowe.

Każdy ze zbiorów Nk jest domknięty i brzegowy, a więc nigdziegęsty. Z twierdzenia Baire’a wynika, że

bigcup_{k=1}^{infty} N_k neq C[0,1].

Dla zakończenia dowodu wystarczy zauważyć, że jeżeli funkcja w pewnym punkcie ma skończoną pochodną, to należy do pewnego zbioru Nk, a zatem zbiór funkcji ciągłych na [0,1] które mają pochodną w choć jednym punkcie jest pierwszej kategorii. Istnieją więc funkcje ciągłe na odcinku [0,1] bez pochodnych w żadnym punkcie. □

Federalny Sąd Pracy (Niemcy)

Federalny Sąd Pracy (Niemcy)

Związkowy Mniemanie Pracy działa na mocy ustawy o sądach pracy spośród 1979 r. (Arbeitsgerichtsgesetz) dodatkowo ma siedzibę w Erfurcie . Od chwili 1 marca 2005 sądem kieruje Ingrid Schmidt.

Personel

W dziesięciu senatach orzeka 34 sędziów. Ponadto w sądzie działa ponad stu współpracowników nie będących sędziami, w tym przeciętnie 11 współpracowników naukowych (wg stanu na listopad 2005).

Kolegia orzekające

We wszystkich sprawach orzeka senat obsadzony trzema sędziami zawodowymi i po jednym sędzim honorowym wybranym spośród kandydatur przedstawionych z jednej strony przez związki zawodowe, z drugiej – przez organizacje pracodawców. Właściwość każdego senatu wynika z wewnętrznego planu przydziału spraw.

Siedziba

Federalny Sąd Pracy (Niemcy)

Federalny Sąd Pracy rozpoczął działalność w kwietniu 1954 w Kassel. W toku przemian związanych ze zjednoczeniem Niemiec Niezależna Komisja ds. Ustroju Federalnego postanowiła w maju 1992 o przeniesieniu sądu do Turyngii. W roku 1993 wskazano stolicę Turyngii, Erfurt jako jego siedzibę. Projekt nowej siedziby stworzyła Gesine Weinmiller, a budowę wykonano w latach 1996-1999. Za urządzenie pobliskiego parku odpowiadał Dieter Kienast. 22 listopada 1999 sąd wznowił działalność w Erfurcie.

Prezydenci Federalnego Sądu Pracy

  • Hans Carl Nipperdey (19541963)
  • Gerhard Maria Müller (19631981)
  • Otto Rudolf Kissel (19811994)
  • Thomas Dieterich (19941999)
  • Hellmut Wißmann (19992005)
  • Ingrid Schmidt (2005-dziś)

General Motors Manufacturing Poland

General Motors Manufacturing Poland

General Motors Manufacturing Poland Sp. z o.o. – nim "Opel Polska", pracownia General Motors umiejscowiony w specjalnej strefie ekonomicznej w Gliwicach.

Historia firmy

O lokalizację najnowocześniejszej fabryki samochodów General Motors w połowie lat dziewięćdziesiątych rywalizowało prawie sto miast. Podjęto decyzję o budowie fabryki w Gliwicach, na obrzeżach Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, w Katowickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Zakład został wybudowany bardzo szybko, bowiem od chwili symbolicznego wbicia łopaty w październiku 1996 roku do uruchomienia produkcji w sierpniu 1998 roku minęły 22 miesiące. Pierwotne moce produkcyjne wynosiły 150 tys. sztuk rocznie. Pierwszym produkowanym modelem był Opel Astra Classic I, który powstawał od 31 sierpnia 1998 do 27 czerwca 2002.

W roku 2000 Opel Polska, jako jedyny na świecie zakład General Motors, rozpoczął produkcję microvana Opla Agili. Ponad 95% produkcji Agili była eksportowana. W połowie 2007 roku zakończono produkcję tego modelu. Od marca 2005 do maja 2007 produkowano tu również niewielką liczbę modelu Suzuki Wagon R+.

W październiku 2003 r. uruchomiono produkcję Opla Astra Classic II. Od września 2005 powstaje Opel Zafira II.

22 sierpnia 2007 r. z taśmy montażowej "GMMP" zjechał Opel Astra III sedan oznaczony numerem 1. Auto zostało wykonane na zamówienie dilera w Rosji. Auto to, podobnie jak kiedyś Agila jest produkowane wyłącznie w GMMP. Z taśm fabrycznych docelowo ma zjeżdżać około 60 tysięcy sedanów rocznie.

4 listopada 2009 rozpoczęto produkcję Opla Astry czwartej generacji w wersji pięciodrzwiowej. Na koniec roku 2011 uruchomiono produkcję sportowej Astry GTC w wersji trzydrzwiowej oraz sedan. Od 28 lutego 2013 roku produkowany jest Opel Cascada czyli Astra IV w wersji cabrio. Gliwicki zakład będzie jedynym zakładem na świecie produkującym Astrę J w tych wersjach nadwoziowych.

Obecna maksymalna zdolność produkcyjna zakładu wynosi 180 tys. sztuk rocznie. Może ona jednak być zwiększona przez pracę w dodatkowym czasie, np. w wolne soboty.

Wartość eksportu samochodów produkowanych w tej fabryce wynosiła w 2005 roku 1,37% całego eksportu Polski. Od 2000 roku w fabryce wytworzono 433,5 tysiąca tych aut.

GM zainwestował do tej pory w Gliwicach około 700 mln EUR. Były to również inwestycje w ramach umowy offsetowej rządu polskiego z Lockheed Martin na zakup samolotów F-16. Gliwicki zakład stosuje najnowocześniejsze systemy produkcyjne, m.in.: Just-in-time, Just-in-sequence.

W ostatnich latach "GMMP" zdobywa nagrody w wewnętrznym konkursie GM na najlepszy pod względem jakości produkcji zakład koncernu w Europie.

Od początku swej działalności do 14 listopada 2007 roku zakład wyprodukował 1 000 000 samochodów. Jubileuszowym samochodem był Opel Astra III sedan przeznaczony na rynek rosyjski.

Modele

General Motors Manufacturing Poland

Modele produkowane obecnie

  • Astra IV Hatchback 5-drzwiowa (od 2009)
  • Astra III Sedan (od 2007)
  • Astra IV Hatchback 3-drzwiowa (od października 2011)
  • Astra IV OPC 3-drzwiowa (od maja 2012)
  • Astra IV Sedan 4-drzwiowa (od sierpnia 2012)
  • Opel Cascada (od 2013)

Plany produkcyjne

  • Astra V (od 2015)

Modele wycofane z produkcji

  • Astra Classic I (19982002)
  • Agila I (20002007)
  • Suzuki Wagon R+ (20052007)
  • Astra Classic II (20032009)
  • Zafira II (20052010)
General Motors Manufacturing Poland

Hermann Höfle

Biografia

Austriak spośród pochodzenia urodzony w Salzburgu. Z zawodu był mechanikiem samochodowym. Do NSDAP wstąpił 1 sierpnia 1933 (od 1930 należał już do austriackiej partii nazistowskiej), należał także do SS (osiągnął w niej stopień Sturmbannführera). Brał udział w prześladowaniach niemieckich Żydów podczas tzw. Nocy Kryształowej (Kristallnacht). Podczas tej akcji zaimponował Adolfowi Eichmannowi, który zarekomendował Höflego Odilo Globocnikowi. Po przeszkoleniu w szkole oficerskiej w Dachau, służył przez krótki czas do wybuchu II wojny światowej w Kraju Sudetów (niem. Sudetenland).

II wojna światowa

Po inwazji III Rzeszy na Polskę pełnił służbę w Selbstschutzu w Nowym Sączu. Od listopada 1940 nadzorował obozy pracy dla Żydów koło Bełżca, których celem było budowa fortyfikacji i rowów przeciwczołgowych. W 1941 Höfle przebywał w Mohylewie na Białorusi.

Na początku 1942 powrócił do okupowanej Polski (konkretnie do sztabu Globocnika, wówczas Wyższego Dowódcy SS i Policji na dystrykt lubelski), gdzie został włączony do organizowania Einsatz Reinhard (akcji zagłady Żydów w Generalnym Gubernatorstwie). Höfle został szefem sztabu Globocnika i jego zastępcą jako kierownika całej akcji.Władysław Bartoszewski, "Warszawski pierścień śmierci 1939-1944", Interpress, Warszawa 1970, str.186. Brał udział w spotkaniach z przedstawicielami SS i administracji cywilnej w przedmiocie deportacji Żydów (m.in. z Lublina, Rzeszowa, Warszawy i Białegostoku) do obozu zagłady w Bełżcu. Höfle był także odpowiedzialny za przyjęcie w Lublinie transportów Żydów z Niemiec, Czech i Słowacji, dokonując selekcji młodych mężczyzn i kierując ich do obozu na Majdanku (pozostałych kierowano do Bełżca lub Sobiboru).

Następnie od lipca 1942 pełnił funkcję komisarza do spraw deportacji Żydów z getta warszawskiegoOświęcim w oczach SS", Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau 2011, ISBN 8385047719, str.273. do Treblinki, informując przewodniczącego miejscowego Judenratu, Adama Czerniakowa, iż wszyscy Żydzi bez względu na wiek i płeć zostaną deportowani na Wschód w liczbie ok. 6 tysięcy osób dziennie. Höfle z pomocą podległych mu esesmanów obliczał liczbę załadowanych do pociągów ludzi, co czynił również podczas deportacji z innych gett, a wszelkie dane były przesyłane do Lublina. Doskonale zdawał sobie sprawę ze straszliwych warunków w jakich odbywały się transporty i z ostatecznego losu ofiar.

Hermann Höfle

W styczniu 1943 wysłał telegram do Adolfa Eichmanna podając m.in. łączną liczbę ofiar obozów na Majdanku, Bełżcu, Sobiborze i Treblince na dzień 31 grudnia 1942 (tzw. telegram Höflego).

Höfle pozostał w Lublinie po przeniesieniu Globocnika do Włoch i brał aktywny udział w akcji Erntefest w listopadzie 1943, gdy wymordowano pozostających jeszcze przy życiu żydowskich więźniów obozów położonych na Lubelszczyźnie.

Następnie pełnił służbę w Belgii i Holandii, by ostatecznie pod koniec wojny znaleźć się w Trieście ponownie pod rozkazami Globocnika.

Okres powojenny

31 maja 1945 wraz z Globocnikiem i dwoma innymi uczestnikami Einsatz Reinhard został schwytany w Karyntii przez aliantów. Początkowo nie był jednak niepokojony i żył spokojnie kolejno we Włoszech, Austrii i Niemczech. Ostatecznie został jednak aresztowany w 1961 w Salzburgu, skąd przewieziono go do Wiednia. Höfle powiesił się w swojej celi w sierpniu 1962 by uniknąć odpowiedzialności za swoje zbrodnie.

Wilhelm Hauff

Dzieła

Bajki

  • Märchen-Almanach auf das Jahr 1826 für Söhne und Töchter gebildeter Stände
  • Märchen als Almanach
  • Die Karawane
  • Die Geschichte vom Kalif Storch
  • Die Geschichte von dem Gespensterschiff
  • Die Geschichte von der abgehauenen Hand
  • Die Errettung Fatmes
  • Die Geschichte vom kleinen Muck
  • Das Märchen vom falschen Prinzen
  • Märchen-Almanach auf das Jahr 1827 für Söhne und Töchter gebildeter Stände
    • Der Scheik von Alessandria und seine Sklaven
    • Der Zwerg Nase
    • Abner, der Jude, der nichts gesehen hat
    • Der arme Stephan
    • Der gebackene Kopf
    • Der Affe als Mensch
    • Das Mocny der Unterirdischen – von Wilhelm Grimm
    • Schneeweißchen und Rosenrot – von Wilhelm Grimm
    • Die Geschichte Almansors
    • Märchen-Almanach auf das Jahr 1828 für Söhne und Töchter gebildeter Stände
      • Das Wirtshaus im Spessart
      • Die Sage vom Hirschgulden
      • Das kalte Herz)
      • Saids Schicksale
      • Die Höhle von Steenfoll – Eine schottländische Sage
      • Powieści

        • Lichtenstein
        • In König Laurins Rosengarten

        Satyry

        • Der Mann im Mond oder Der Zug des Herzens ist des Schicksals Stimme;
        • Mittheilungen aus den Memoiren des Satan
        • Controvers-Predigt über H. Clauren und den Mann im Mond

        Opowiadania

        • Othello (1826)
        • Die Sängerin (1826)
        • Die Bettlerin von Pont des Arts (1827)
        • Jud Süß (1827)
        • Die letzten Ritter von Marienburg
        • Das Bild des Kaisers
        • Phantasien im Bremer Ratskeller, ein Herbstgeschenk für Freunde des Weines (1827)
        • Die Bücher und die Lesewelt
        • Freie Stunden am Fenster
        • Der ästhetische Klub
        • Ein Paar Reisestunden

        Legenda

        • Der Reußenstein

        Opracowania

        • Czygan, I. B. Dodatkowo.: Wilhelm Hauff. The Writer and His Work Seen Through His orrespondences. Diss. Madison, Wis. 1976
        • Pfäfflin, Friedri
        • Armin Gebhar
        • Enrica Yvonne Di
        • Hauffs Märchen, Knaur Verlag

        Clyde

      • Clyde – ciek w Szkocji
      • Firth of Clyde – zatoka w Szkocji
      • Miejscowości w USA:

        • Clyde – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Contra Costa
        • Clyde – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Cloud
        • Clyde – wieś w stanie Missouri, w hrabstwie Nodaway
        • Clyde – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Wayne
        • Clyde – miejscowość w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Haywood
        • Clyde – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Sandusky
        • Clyde – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Callahan

        Gminy w USA:

        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Whiteside
        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Allegan
        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie St. Clair
        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Haywood
        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Sandusky
        • Clyde (ang. Clyde Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Beadle
        • Clyde (ang. Clyde Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Iowa

        Okrę

        • HMS Clyde (N12)brytyjski okręt podwodny z czasów II wojny światowej

        ORP Czajka (1935)

        Dawne czasy

        Dokonany w Stoczni Rzecznej w Modlinie. Wodowan

        Okręt uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 jako okręt flagowy Dywizjonu Minowców, dowodzony przez kpt. mar. Aleksego Czerwińskiego. 1 września 1939, razem z pozostałymi trałowcami Dywizjonu, wziął udział w odpieraniu zmasowanego nalotu niemieckich bombowców koło Helu. Okręt następnie wraz z resztą Dywizjonu stacjonował w porcie w Jastarni. 11, 12 i 14 września okręt wspierał ogniem artylerii polskie pozycje Lądowej Obrony Wybrzeża, a w nocy 13 września przeprowadził operację minowania. 14 września 1939 podczas nalotu na Jastarnię, "Czajka" odniosła niewielkie uszkodzenia, po czym przeszła na Hel, gdzie opuszczono banderę, a załoga okrętu dołączyła do obrony lądowej.

        Po kapitulacji Helu 2 października 1939, okręt został zdobyty w porcie przez Niemców. Następnie, "Czajka" została wcielona do niemieckiej marynarki (Kriegsmarine) pod nazwą "Westerplatte". Służyła tam początkowo jako trałowiec, potem jako okręt pomocniczy. Od sierpnia 1943 okręt służył jako poławiacz torped (Torpedofangboot) z oznaczeni

        Po uzbrojeniu i wyposażeniu w Kilonii, 12 marca 1946 "Czajka" z pozostałymi trałowcami powróciła do Gdyni, gdzie zostały wcielone do Flotylli Trałowców, tworząc 1. dywizjon. Okręt nosił wówczas znak burto

        W lipcu 1949 roku po rozwiązaniu Szczecińskiego Obszaru Nadmorskiego "Czajka" została przebazowana do Gdyni, gdzie została przeklasyfikowana na dozorowiec o nazwie D-45 i wcielona do 2. Dywizjonu Patrolowców. Zdjęto wówczas wyposażenie trałowe, a po remoncie w 1952 zmianie uległo uzbrojenie okrętu. W 1955 D-45 wszedł w skład Dywizjonu Patrolowców i Dużych Ścigaczy w Gdyni. W 1960 znak taktyczny zmieniono na "325". Wycofany został w 1966 i przekształcony na pozbawioną napędu barkę koszarową o oznaczeniu BK-1. Pocięty na złom w Gdyni w 1977.

        Kalendari

        • kwiecień 1933 położenie stępki
        • 10 kwietnia 1935 wodowanie
        • 10 lutego 1936 podniesienie bandery
        • 14 września opuszczenie polskiej bandery
        • 2 października ? 1939 – 1945 służba w niemieckiej Kriegsmarine pod nazwą

        "Westerplatte"

      • od połowy października 1945 w Deutsche Mineraumdienststeilung
      • 25 stycznia 1946 podniesienie polskiej bandery i przywrócenie nazwy ORP Czajka.
      • 1949 przeklasyfikowanie na dozorowiec D-45
      • 1966 wycofanie ze służby liniowej i przekształcenie na barkę koszarową BK-1
      • 1977 wycofanie i przeznaczenie do kasacji, początek złomowania w Gdyni.
      • Dane techniczne

        • uzbrojenie (do 1939):
        • 1 działo uniwersalne kaliber 75 mm
        • 2 karabiny maszynowe przeciwlotnicze 7,92 mm Maxim wz. 08
        • 20 min kotwicznych wz.08
        • 20 bomb głębinowych
      • uzbrojenie (1946-1951):
        • 8 działek przeciwlotniczych kaliber 20 mm (jedno poczwórne i dwa podwójne)
        • uzbrojenie (1952-66):
          • 1 podwójnie sprzężone działko przeciwlotnicze kaliber 37 mm
          • 1 podwójnie sprzężony wkm przeciwlotniczy kalibru 12,7 mm
          • 2 zrzutnie bomb głębinowych
          • wyposażenie trało

            Zachowane elementy okrętu

          • 2 cm Flakvierling 38 w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni

            Pistolet SIG-Sauer P226

            SIG-Sauer P226 pojawił się w 1981 w związku spośród przystąpieniem firmy SIG Sauer aż do konkursu na dziewiczy giwera firmowy United States Army. Jest to rozwinięta wersja wcześniejszego pistoletu SIG-Sauer P220, różniąca się od poprzednika przede wszystkim powiększonym magazynkiem na 15 naboi, dodatkową wewnętrzną blokada iglicy (zabezpieczenie przed przypadkowym wystrzałem). Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Model SIG-Sauer P226 posiada również mechanizm zwalniania magazynka po obu stronach, dzięki czemu pistolet łatwo daje się obsługiwać zarówno przez strzelca prawo, jak i leworęcznego.

            SIG-Sauer P226 zyskał sobie znakomite opinie w świecie. Używany jest przez wiele jednostek policyjnych całego świata. Pistolet – pomimo przegranej (głównie z powodu ceny) w konkursie na służbowy pistolet US Army – został zaakceptowany przez United States Navy SEALs. W 1998 roku pojawiły się nowe wersje P228 i P229, w kalibrze 9 mm IMI, .357 SIG i .40SW. Pierwszy, z 13 nabojowym magazynkiem, w dwóch ostatnich przypadkach pistolet ma 12-nabojowy magazynek i jest nieco cięższy (840 g).

            Paweł Roman Sanguszko

            Był synem Władysława Hieronima a Izabeli z Lubomirskich, bratem Eustachego a Romana. Ukończył studia prawnicze, następnie pozostawał w służbie dyplomatycznej Austrii w Paryżu. W październiku 1862 ożenił się z Marią z Borchów i osiadł w dobrach rodzinnych w Gumniskach. Po śmierci ojca (1870) odziedziczył dobra w ziemi tarnowskiej, zasiadł również w Izbie Panów (izbie Rady Państwa w Wiedniu); ze względu na zły stan zdrowia (postępującą gruźlicę) nie brał jednak udziału w obradach. Należał do Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie, był również honorowym kawalerem maltańskim. Ostatnie lata życia spędził na kuracji w południowej Europie.

            Żona Maria (1835-1868) w czasie powstania styczniowego opiekowała się rannymi powstańcami. Córka Sanguszków Maria Teresa (ur. 1864) wyszła za mąż w 1883 za Leona Pawła Sapiehę, brata późniejszego arcybiskupa krakowskiego i kardynała Adama Sapiehy.

            Źródła:

            • Zbigniew Fras, Paweł Roman Sanguszko, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXIV, 1993

            Tajemnica Wawrzynów

            Akcja

            Tommy a Tuppence Beresfordowie są małżeństwem w podeszłym wieku. Na jesień życia wyprowadzają się aż do nowej posiadłości – domu nazwany "Wawrzyny". Gdy dama domu robi porządki w starych książkach, natrafia na zaszyfrowaną informacja. Fisza pisze, iż niejaka Katafalk Jordan nie umarła śmiercią naturalną.

            Tuppence jeszcze w wyższym stopniu interesuje się tajemniczą sprawą. Na jej prośbę gorsza połowa, Tommy postanawia dowiedzieć się o niej czegoś od chwili swoich daleko postawionych znajomych w wywiadzie brytyjskim. Okazuje się, iż na terenie "Wawrzynów" nim wieloma laty, do tej pory na samym początku XX wieku, prawdziwie doszło aż do zbrodni. Datek, Katafalk Jordan była szpiegiem brytyjskim dodatkowo została otruta wywarem spośród naparstnicy. Zaszyfrowaną informacja zostawił w książce ciasny dorastający, jaki niebawem dalej podobnie stracił byt w niewyjaśnionych okolicznościach.

            Okazuje się, iż nawet aktualnie, po wielu latach fisza nader nie chce, aby szczegóły sprawy ujrzały blask dzienne. Zamordowany zostaje dawny fagas Beresfordów, mąż Izaak. Tuppence chciała nagromadzić od chwili rozplotkowanego babcia jako najwięcej informacji w sprawie nagłośnionej drzewiej temu tragedii.

            Tajemnica Wawrzynów

            Rozwiązanie

            Bezeceństwo na Katafalk Jordan popełniona została na tle politycznym. Gdy Beresfordowie zaczęli badać sprawę, zabójca drzewiej poprzednio nie żył, ale jego potomkini, miejscowa babcia nazwiskiem Mullins nie chcąc pozwolić aż do ujawnienia szczegółów, zamordowała Izaaka, i następny próbowała czaić się na byt Beresfordów. Lepsza połowa zostaje acz w porę pojmana.